Chociaż nie wiadomo, kiedy powstały pierwsze rakiety, wiele starożytnych kultur udokumentowało użycie prymitywnych rakietowych urządzeń latających. W pierwszym stuleciu w Chinach, mówi się, że Chińczycy napełnili tubki prochami domowej roboty i przymocowali je do bambusowych patyków, aby stworzyć przedmioty, które mogłyby zostać wystrzelone w powietrze. Od tego czasu rakiety były zaangażowane we wszystko, od międzynarodowej wojny do eksploracji kosmosu.
Angielski naukowiec Sir Isaac Newton jest uznawany za wynalazcę nowoczesnej rakiety pod koniec XVII wieku za pomocą swojego naukowego rozumienia pojęcia ruchu w próżni kosmosu. Stamtąd pod koniec XVIII i na początku XIX wieku rakiety były używane coraz częściej jako broń w narodowych siłach zbrojnych.
Wraz ze wzrostem zastosowania rakiet, podobnie jak ich funkcje. W 1898 r. Konstantin Ciołkowski, nauczyciel z Rosji, który był ojcem nowoczesnej astronautyki, uważał, że rakiety mogą zostać wykorzystane do głębszego zbadania przestrzeni kosmicznej i zasugerował, że można użyć płynnych materiałów pędnych zamiast paliwa stałego w celu zwiększenia zasięgu, w którym rakiety mogłyby podróżować. Ta idea rakiety została wykorzystana w Rosji i Stanach Zjednoczonych podczas zimnej wojny, aw 1957 roku pierwszy satelita został wysłany w przestrzeń kosmiczną.
