Żyrafa jest przystosowana do swojego środowiska, ponieważ jest w stanie osiągnąć wysokie jedzenie z długą szyją i wysokim ciałem. Daje to przewagę w czasach niedoboru żywności i suszy, gdy tylko utrzymanie jest na wierzchu wysoko na drzewach.
Inną adaptacją żyrafy jest jej wzrok. Atrakcyjny wzrok wraz z długą szyją i wysokością żyrafy daje mu przewagę, jeśli chodzi o utrzymanie się przed drapieżnikami. Potrafi widzieć na długich dystansach i spotkać lwy przemykające przez łąki.
Długa szyja żyrafy utrudnia jednak picie ze stawów i kałuż. Aby mógł pić, musi rozstawić nogi na tyle daleko, aby głowa mogła sięgnąć ziemi. Żyrafa dostosowała się do tej trudności, pijąc z rosy i pobierając dużo wody z jedzenia, które je. Może również przejść przez długi czas bez wody. Co więcej, gdy zgina się do wypicia, szyja ma specjalną kolekcję zaworów, które utrzymują pośpiech krwi od strącenia nieprzytomnej żyrafy.
Pomimo niezgrabnego wyglądu żyrafy, jego długie nogi pomagają mu uciec przed drapieżnikami. Może osiągać prędkość do 35 mil na godzinę.
