W czasach kryzysu kobiety i dziewczęta często nosiły sukienki lub zestawy spódnic, podczas gdy mężczyźni i młodzi chłopcy nosili spodnie z zapinanymi koszulkami. Wiele rodzin stworzyło własne ubrania.
W czasie Wielkiego Kryzyku odzież była często ręcznie robiona z przywiezionych materiałów. Na przykład sukienki dziewczęce były wykonane z wzorzystej mąki lub worków na paszę. Ubrania dla dzieci często były oszczędzane dla młodszego rodzeństwa, aby zaoszczędzić na kosztach zakupu nowej garderoby dla młodszego dziecka, szczególnie w większych rodzinach. W niektórych regionach dorośli i dzieci nosili połatane ubrania, aby zaoszczędzić na kosztach nowej odzieży.
Plisowane spódnice z dopasowanymi topami były popularne na początku lat 30. XX wieku. Kobiety nosiły skórzane buty i buty na wysokim obcasie. Krótsze rękawy, takie jak rękawy 3/4 cala i motyle, były powszechne wśród kobiet. Sukienki i zestawy spódnic często łączyły się z kurtkami i rajstopami w chłodniejsze miesiące. Sukienki damskie były uszyte z zakładkami lub w stylu krzyżykowym, który tworzy przekątne zakładki. Kurtki i kapelusze z przodu były powszechne dla kobiet podczas kryzysu.
Mężczyźni nosili kurtki, krawaty i spodnie lub spodnie z dżinsu. Dorosli mężczyźni i młodzi chłopcy mieszkający w niektórych regionach również nosili kombinezony. Jeansy i kombinezony były zwykle zarezerwowane dla rolnictwa, podczas gdy męskie spodnie bawełniane i spodnie kolanowe chłopców były noszone do innych czynności. Skórzane buty były powszechne dla osób w każdym wieku, a buty były często noszone, dopóki nie były już użyteczne.
