Mao Zedong zwyciężył chłopów, pisząc artykuły popierające bunty chłopów przeciwko właścicielom ziemskim i wychwalając ich czujność. Mao opisał właścicieli ziemskich jako "lokalnych łobuzów" i "bezprawnych właścicieli ziemskich" i pochwalił chłopów " spotkania walczące społeczności lokalnej jako jedyny organ władzy.
Mao Zedong uważał, że odwoływanie się do chłopów z rolnictwa było kluczem do ustanowienia komunizmu w Azji. Na początku lat dwudziestych Mao zaczął bardziej pochylać się ku leninowskiemu komunizmowi, ponieważ uważał, że ta szkoła myśli bardziej przemawia do biednych rolników. W prowincji Hunan, gdzie chłopi byli zmuszani płacić podatki z góry, płacić wysokie czynsze i płacić wygórowane odsetki od swoich gospodarzy, Mao zaobserwował liczne rewolty chłopskie. Mao został wypędzony z prowincji przez armię właściciela, ale po powrocie do Kantonu pisał artykuły wspierające armię chłopską. Zwrócił uwagę, że chłopi byli istotni dla rewolucji komunistycznej, ponieważ proletariat był zbyt mały.
Mao wspierał także spotkania społeczności, w których złoczyńcy byli oskarżani i zastraszani w spowiedzi, i wychwalali ich czujność jako modele rewolucji. We wrześniu 1927 r. Mao poprowadził armię chłopską przeciwko Kuomintangu, ale został pokonany. Resztki armii uciekły i zreorganizowały się w prowincji Jiangxi, gdzie Mao założył Sowieckiej Republice Chińskiej.
