Nelson Mandela walczył o zakończenie apartheidu, który podzielił ludzi z Południowej Afryki na rasę. Po zwolnieniu z więzienia szukał pojednania. Uważa się, że pomaga Republice Południowej Afryki przejść przez swoją niesprawiedliwą historię.
Południowa Afryka stała się popularnym miejscem dla Europejczyków ze względu na klimat, zasoby naturalne i kulturę, ale napięcia między białymi i czarnymi były zawsze wysokie. Przez lata ucisk instytucjonalny tworzył system znany jako apartheid, w ramach którego czarni i biali mieli bardzo różne prawa i przywileje. Walka z apartheidem przyspieszyła w połowie XX wieku, a Nelson Mandela był przywódcą ruchu przeciwko apartheidowi. Jego działania wylądowały w więzieniu, gdzie przebywał przez 27 lat.
Podczas gdy Mandela została uwięziona, ruch przeciwko apartheidowi zyskał na wartości i ostatecznie zmusił rasistowskie prawa do zmiany. Po zwolnieniu Mandela został wybrany na prezydenta RPA. Przed uwięzieniem organizacja Mandeli stosowała przemoc w walce z apartheidem, a wielu białych mieszkańców RPA myślało, że będzie chciał jakiejś formy kary. Zamiast tego Mandela skupiła się na pojednaniu i budowaniu więzi między białymi i czarnymi społecznościami RPA. Jego przebaczenie uczyniło go często cytowanym przykładem posuwania się naprzód zamiast skupiania się na przeszłości.
