Jakobini byli głównymi promotorami republikanizmu podczas Rewolucji Francuskiej i przeprowadzili różne reformy w celu promowania równości i wolności osobistej podczas krótkiej kontroli nad Francją. Jednak zapoczątkowali oni rządy terroru, okres, w którym jakobini poszukiwali i zabijali każdego, którego poglądy polityczne różniły się nawet nieznacznie od ich własnych.
Jakobini byli formalnie znani jako Towarzystwo Przyjaciół Konstytucji. Klub został pierwotnie założony przez przedstawicieli Breton do Generalnego Stanu w 1789 roku, ale ostatecznie rozszerzył się poza Bretania, aż nie było domów rozdziałów w całej Francji. Imię Jakobin pochodzi z faktu, że spotkali się w Paryżu w klasztorze dominikańskim; mnisi tego zakonu nazywani byli także jakobinami, ponieważ ich pierwszy dom znajdował się na ulicy św. Jacquesa.
Towarzystwo Przyjaciół Konstytucji nie wzywało do końca monarchii, ale udało im się stać główną siłą w Konwencie Narodowym. Ostatecznie zorganizowali zamach stanu, aw 1793 roku przywódca jakobinów, Maximilien Robespierre, zdominował nową Republikę Francuską. Chociaż początkowo uchwalił szereg ustaw, aby pomóc zwykłym ludziom z Francji, takich jak ustalanie cen do inflacji w czasie bitwy, wkrótce zaczął prześladować każdego z wierzeniami, które uważał za kontr-rewolucyjne. Początkowo celował w zwolenników monarchii, kupców i innych dysydentów, ale wkrótce nawet inni jakobini, którzy nie zgodzili się z Robespierre tylko nieznacznie, zostali straceni przez gilotynę.
Ostatecznie inni Jakobini włączyli Robespierre'a, który został następnie stracony. Jednak bez powiązania ich organizacji, jakobini wkrótce utracili władzę nad członkami burżuazji. Wiele reform jakobińskich zostało wkrótce wycofanych, ale ich silne poparcie dla wolności i równości nadal wpływało na późniejsze grupy polityczne w Republice Francuskiej.
