Kultura konsumpcyjna skupia się na kupowaniu i sprzedawaniu towarów. Towary konsumowane w kulturze konsumenckiej niekoniecznie są towarami, które są potrzebne tak bardzo, jak pożądane towary. Stany Zjednoczone są przykładem kultury konsumpcyjnej.
Psychologowie uważają kulturę konsumpcyjną za formę warunkowania. Ludzie nie są automatycznie zaprogramowani, aby chcieć więcej, niż potrzebują. W okresach prosperity, które nastąpiły natychmiast po I wojnie światowej i II wojnie światowej, korporacje musiały opracować sposób na stworzenie popytu na swoje towary i usługi. Rozwiązaniem było przekonanie Amerykanów, że ze względu na to, że mają do dyspozycji dochody do dyspozycji, powinni sobie pozwolić na to, co sprawia, że życie staje się łatwiejsze lub przyjemniejsze.
Kultura konsumencka opiera się na idei demografii, która jest skierowana do dużej grupy osób o podobnych zainteresowaniach, cechach lub atrybutach kulturowych. Jak na ironię, pojęcie demografii można przypisać Zygmuntowi Freudowi i jego idei pożądania. Freud uważał, że jeśli ludzie wierzą, że czegoś chcą, to starają się go zdobyć za wszelką cenę. Korporacje zorientowały się, że sekretem przekonania ludzi, że chcą czegoś, co jest na tyle ważne, aby go kupić, nawet jeśli nie jest to potrzebne, jest przedstawienie produktu lub usługi jako czegoś, co wszyscy kupowali.
