Ciałka Meissnera, znana również jako ciałka dotykowe, są zakończeniami nerwowymi, które są odpowiedzialne za wykrywanie lekkiego dotyku na skórze. Są uważane za rodzaj mechanoreceptora, ponieważ reagują na nacisk fizyczny. Ciałka Meissnera mają najniższy próg czułości każdego rodzaju mechanoreceptora; wyczuwają wibracje o częstotliwościach zaledwie 10 herców.
Lokalizacja ciałek Meissnera jest ściśle związana z ich funkcją. Występują one w największej liczbie w obszarach skóry, które są szczególnie wrażliwe na dotyk, takich jak czubki palców i narządy płciowe. Ich lokalizacja tuż pod naskórkiem również przyczynia się do ich wrażliwości. Każda ciałko znajduje się w małych brodawkach skórnych, maleńkim występie naskórka widocznym pod mikroskopem. Ciałka Meissnera nie wykrywają bólu ani głębszych dotyku, takich jak szturchanie. Te zadania są pozostawione innym typom zakończeń nerwowych.
Wraz z wiekiem funkcja ciałek Meissnera ma tendencję do zmniejszania się. Potencjały czynnościowe powstające w wyniku stymulacji ciałka przez lekki dotyk stają się mniej potężne. Ten spadek funkcji jest również związany ze związanym z wiekiem zmniejszeniem liczby krwinek Meissnera w skórze. Ponieważ odległość między zakończeniami nerwowymi jest większa, szansa wykrycia konkretnego lekkiego dotyku zmniejsza się wraz z wiekiem.
