Dinukleotyd nikotynamidoadeninowy, czyli NAD, jest kluczowym akceptorem elektronów podczas procesu glikolizy. Glikoliza jest pierwszym krokiem w rozkładaniu glukozy do stosowania w oddychaniu komórkowym i jest to główny proces stosowany w fermentacji. Podczas fermentacji NAD jest jedynym akceptorem elektronów, wykonującym tę samą pracę, którą tlen wykonuje podczas oddychania, aczkolwiek znacznie mniej wydajnie.
Poza funkcją glikolizy dinukleotyd nikotynamidoadeninowy służy również kilku innym funkcjom komórkowym, w szczególności jako substrat dla enzymów modyfikujących istniejące białka. Cząsteczka składa się z dwóch grup nukleotydowych połączonych przez ich grupy fosforanowe. Cząsteczka pozostała po glikolizie, NADH, ma dodatkowy wodór i dwa dodatkowe elektrony w swojej strukturze molekularnej w stosunku do NAD.
Ten dodatek należy usunąć przed NAD jest gotowy do ponownego użycia, ale normalne mechanizmy dla tego typu reakcji znajdują się w mitochondriach. Jest to problem, ponieważ w cytoplazmie występuje glikoliza, a NAD i NADH nie mogą dostać się do mitochondriów. Organizm pokonuje tę trudność, stosując fosforan glicerolu, cząsteczkę, która może przepłynąć przez błony mitochondrialne. W procesie fermentacji wodór jest usuwany, gdy NADH pomaga przekształcać kwas pirogronowy w kwas mlekowy.
