Skrobia nie ma ustalonej masy cząsteczkowej; jest to polimer monomerów glukozy, które są połączone przez reakcje dehydratacji. Wzór skrobi to (C6H10O5) n, gdzie n to liczba połączonych ze sobą monomerów glukozy.
Monomer ma dwa atomy wodoru i jeden atom tlenu mniej niż typowa cząsteczka glukozy. Jest to spowodowane reakcją odwodnienia pomiędzy monomerami, która tworzy cząsteczkę wody w procesie tworzenia wiązania. Skrobia jest wykorzystywana przez rośliny do utrzymywania nadmiaru glukozy, aw praktyce może zawierać od kilkuset do kilkuset tysięcy monomerów glukozy.
