Różnica między dźwiękami słyszalnymi i niesłyszalnymi to ich zakresy częstotliwości; jest to w stosunku do zdolności ludzkiego ucha, aby postrzegać jako słyszalne tylko te dźwięki, które mieszczą się w zakresie częstotliwości od 20 do 20 000 herców. Inne organizmy, takie jak owady, delfiny, psy i nietoperze, są zdolne do spostrzegania dźwięki wykraczające poza zakres częstotliwości słyszalny dla ludzi. Niektóre gatunki owadów potrafią na przykład dostrzec dźwięki, które są czterokrotnie wyższe niż górna granica częstotliwości dźwięku ludzkiego słuchu.
To, co odbierane jest jako dźwięk, jest falą mechaniczną lub wibracją, z właściwościami przemieszczenia i ciśnienia. W przeciwieństwie do fal elektromagnetycznych fale dźwiękowe wymagają przejścia medium i nie mogą się rozprzestrzeniać przez próżnię. Ciała stałe, ciecze i gazy przenoszą fale dźwiękowe, chociaż fizyczne właściwości substancji mają wpływ na prędkość, z jaką podróżują.
To, co jest powszechnie określane jako "dźwięk", jest w rzeczywistości postrzeganiem energii kinetycznej fal dźwiękowych przez mózg. Ludzkie organy słuchowe nie są w stanie reagować na fale dźwiękowe powyżej lub poniżej tak zwanego zakresu słyszalności, który reprezentuje fale dźwiękowe o długości fal mieszczących się w zakresie niskich częstotliwości około 55,75 stóp, a przy górnej granicy częstotliwości około dwóch trzecich cal. Dźwięki o wyższej częstotliwości powyżej granicy słyszalności są określane jako ultradźwięki.
