Elektrolity przewodzą elektryczność w stanie stopionym lub po rozpuszczeniu w wodzie, ale nieelektrolity nie przewodzą elektryczności w tych stanach. Jest to spowodowane rodzajem wiązania łączącego cząsteczki. Substancje związane jonowo działają jak silne elektrolity; kowalencyjnie związane substancje zazwyczaj tworzą nieelektrolity, ale mogą również tworzyć słabe elektrolity.
Moc elektrolitu charakteryzuje się tym, jak silnie dysocjuje on na kationy i aniony w wodzie, co pozwala na przenoszenie elektronów w wodzie. Można to zaobserwować umieszczając elektrody obwodu zawierającego żarówkę w wodzie i sprawdzając, czy żarówka świeci. Gdyby elektrody zostały umieszczone w czystej wodzie, nic by się nie stało, ponieważ czysta woda nie jest nieprzewodnikiem. Substancje związane jonowo, takie jak sól kuchenna i silne kwasy i zasady, całkowicie się dysocjują, podczas gdy nieelektrolity, takie jak cukier, po prostu się rozpuszczają. Kowalencyjne substancje polarne, takie jak słabe kwasy i zasady, częściowo dysocjują i wytwarzają małe jony. Substancje dysocjują w wodzie, ponieważ cząsteczki wody są spolaryzowane, co powoduje, że przyciągają one kationy i aniony w cząsteczkach substancji, wciągają je do roztworu i rozprowadzają. Naukowcy wykorzystują informacje o tym, czy substancja jest silnym lub słabym elektrolitem lub nieelektrolitem, jako wskazówką dla rodzaju wiązania w związku.
