Główna różnica między komórkami haploidów a komórkami diploidalnymi to diploidalne komórki mające dwa kompletne zestawy chromosomów, podczas gdy komórki haploidalne mają tylko jeden pełny zestaw chromosomów. Komórki haploidalne mają połowę ilości chromosomów, które diploidalne komórki mają.
Komórki diploidalne podlegają odtworzeniu mitozy. Komórki diploidalne wykorzystują ten proces do replikowania się w komórki potomne. W mejozie komórki diploidalne dzielą się, aby wytworzyć haploidalne komórki zarodkowe. Powstałe komórki haploidalne łączą się z innymi komórkami haploidalnymi podczas zapłodnienia. Komórki somatyczne, takie jak krew, skóra i komórki mięśniowe są przykładami diploidalnej komórki. Komórki haploidalne funkcjonują jako gamety, plemniki i komórki jajowe, w rozmnażaniu płciowym.
Zestawy chromosomów komórek diploidalnych i haploidalnych są wyrażone w postaci liczby haploidalnej i liczby diploidalnej. Liczba haploidalna to ilość chromosomów w jądrze jednego zestawu chromosomalnego. Liczba diploidalna dotyczy jąder dwóch zestawów chromosomalnych. Haploidalna liczba jest skracana jako litera n. Liczba diploidalna jest skrócona przy użyciu wyrażenia 2n, ponieważ diploidalna komórka ma dwukrotnie większą ilość chromosomów niż komórka haploidalna. Litera n oznacza liczbę chromosomów w jądrze. Komórka haploidalna ma łącznie 23 chromosomy, podczas gdy diploidalna komórka ma 46 chromosomów.
