Różnica między NADH i NADPH polega na tym, że NADPH ma dodatkową grupę fosforanową. Podczas gdy NADH służy głównie do stymulowania reakcji komórkowych, takich jak tlenowe oddychanie komórkowe i glikoliza, podczas których cząsteczki są rozkładane, NADPH jest używany do napędzania fotosyntezy.
NAD lub dinukleotyd nikotynamidoadeninowy jest podstawowym koenzymem lub cząsteczką zasilającą wiele reakcji komórkowych. W oddychaniu komórkowym lub procesie wytwarzania energii w komórkach związek ten łączy się z dwoma atomami wodoru. Budowanie cząsteczek w ten sposób nazywa się anabolizmem. Związek bierze jeden atom wodoru, a elektron z drugiego atomu wodoru zamienia w wysokoenergetyczny NADH. NADH następnie podróżuje z dodatkowymi elektronami i odrzuca je, uwalniając energię w procesie zwanym katabolizmem, kiedy cząsteczka rozpada się, by wytworzyć energię.
NADP lub fosforan dinukleotydu nikotynamidoadeninowego podlega podobnemu procesowi, ale koenzym zawiera grupę fosforanową. Związek NADP łączy się z dodatkowym atomem wodoru i elektronem tworząc NADPH. Ta cząsteczka transportuje elektrony w celu wywołania fotosyntezy lub procesu zamieniania światła słonecznego, dwutlenku węgla i wody w żywność dla roślin. Jest również stosowany podczas cyklu Calvina, procesu, który wychwytuje cząsteczki dwutlenku węgla, aby pomóc w tworzeniu węglowodanów.
