Zapylanie to proces, w którym ziarna pyłku przesuwają się od pylnika do piętna w stylu kwiatu, podczas gdy nawożenie jest fuzją męskich gamet i żeńskich komórek jajowych w celu utworzenia nowego nasiona roślin. Zapylenie poprzedza zapłodnienie i zależy od takich czynników jak wiatr, woda i owady. Zapylanie odbywa się zewnętrznie, podczas gdy zapłodnienie występuje we wnętrzu kwiatu i nie zależy od zewnętrznych wektorów.
Jeśli nie ma odpowiedniego środka zapylającego, który przenosi pyłek z jednej rośliny na drugą, roślina może zapylać się w procesie zwanym samozapyleniem. W tym przypadku męskie gamety są przenoszone z pylnika na piętno tego samego kwiatu lub na stygmat innego kwiatu tej samej rośliny. Jednak niektóre rośliny mają strategiczne mechanizmy zapobiegające samozapyleniu. Styl zaczyna się od wyższego niż pylnik, fizycznie uniemożliwia samozapylenie. Jeśli nie pojawi się środek zapylający, pylnik staje się wyższy od stylu i zapyla go. Zapłodnione nasiona, które powstają w wyniku samozapylania, nie są tak dobre jak zapylenie krzyżowe. Są one zazwyczaj genetycznie identyczne z rośliną rodzicielską. Jeśli roślina rodzicielska ma deformacje, podobnie jak potomstwo. Zapylenie krzyżowe pozostaje doskonałym sposobem nawożenia nasion hybrydowych, czasami w kontrolowanych warunkach laboratoryjnych.
