Analogowy watomierz działa na tej samej zasadzie co elektrodynamometr, a mianowicie, że gdy ten sam prąd przechodzi przez dwie koncentryczne cewki pod kątem prostym do siebie, moment obrotowy wytwarza się w zależności od kwadratu prądu. Chociaż Wilhelm Weber wprowadził podstawową zasadę w 1848 roku, dopiero w 1880 roku Werner von Siemens użył jej do zbudowania elektrodynamometru.
Analogowe watomierze są podobne do wczesnych elektrodynamometrów, ponieważ mają parę stałych cewek zwanych cewkami prądowymi. Obejmują także ruchomą cewkę. Ta ruchoma lub potencjalna cewka jest połączona równolegle z obwodem i nosi igłę, która wskazuje pomiar prądu podczas przesuwania się po skali. Obie cewki prądowe są połączone szeregowo z obwodem, ale mogą być również połączone równolegle względem siebie w celu zmiany zakresu watomierza. Analogowe watomierze mierzą moc rzeczywistą po podłączeniu do obwodu prądu przemiennego.
