Celem ruchu panafrykańskiego było ustanowienie niezależności wśród narodów afrykańskich i promowanie jedności wszystkich czarnoskórych ludzi na świecie. Ruch panafrykański rozpoczął się w XIX wieku, ale został wzmocniony przez kilka konferencji odbył się w Londynie w latach 1900 i 1923. Ruch zrodził Organizację Unii Afrykańskiej w 1963 r., która później zmieniła nazwę na Unia Afrykańska.
Pan Afrykański oznacza, że wszyscy ludzie pochodzenia afrykańskiego mają wspólne interesy, a zatem muszą być zjednoczeni. W historii ruch panafrykański przybrał kształt kulturowego lub politycznego ruchu. Podstawową wizją panafrykanizmu było stworzenie zjednoczonego narodu afrykańskiego, w którym mogą żyć wszyscy Afrykanie w diasporze. Afrykańska diaspora odnosi się do Afrykanów rozproszonych po domach swoich przodków w różnych częściach świata. Pan Afrykanie idealnie oznacza, że wszyscy ludzie afrykańskiego pochodzenia mają wspólne interesy i dlatego muszą być zjednoczeni i celebrowani.
Do wczesnych członków panafrykańskich należą Martin Delany, Edward Blyden i Alexander Crummell. Podkreślali podobieństwa między Afrykanami a czarnymi Amerykanami. Uważali, że czarni nie mogą się rozwijać wraz z białymi i dlatego opowiadali się za stworzeniem czarnego narodu. Uważali, że Afryka jest najlepszym miejscem na pobyt. Ruch panafrykański w późniejszych latach pomógł wielu afrykańskim narodom uzyskać niepodległość od kolonialistów.
