Stany Zjednoczone zbudowały Kanał Panamski, aby stworzyć stosunkowo krótkie, bezpośrednie połączenie dla komercyjnego i wojskowego ruchu żeglugowego między Oceanami Pacyfiku i Atlantyku. Francja próbowała zbudować tam kanał pod koniec XIX wieku, ale zrezygnował z projektu. Stany Zjednoczone ukończyły budowę w latach 1904-1914.
Przed zbudowaniem kanału statki musiały udać się na południowy kraniec Ameryki Południowej i poruszać się wokół Przylądka Horn, aby przemieścić się z jednego oceanu na drugi. Kanał ogolił się około 8000 mil od tej podróży.
Prezydent Theodore Roosevelt zdecydował, że potrzebny jest kanał po tym, jak Stany Zjednoczone wygrały wojnę hiszpańsko-amerykańską i przejęły Puerto Rico, Guam i Filipiny. Uważał, że kluczowe jest stworzenie krótszej trasy dla marynarki wojennej, aby podróżować statkiem z jednego oceanu do drugiego.
Kiedy Columbia posiadała prawa do przesmyku, w którym kanał zostanie utworzony, odmówił zawarcia umowy ze Stanami Zjednoczonymi, aby umożliwić jej budowę kanału. Jednak w 1903 roku, gdy Panama stała się niepodległym krajem, nowy kraj sprzedał prawa do Stanów Zjednoczonych za 10 milionów dolarów. W szczytowym okresie budowy 25 000 pracowników usunęło dziennie ponad milion metrów sześciennych ziemi.
