Juliusz Cezar znany był ze swoich bardzo inteligentnych strategii, kontrowersyjnych metod i stanowczo szorstkich działań jako wojskowy przywódca i polityk Cesarstwa Rzymskiego. Powstał, by zostać dyktatorem Rzymu, i ostatecznie został zamordowany przez rywali politycznych.
Juliusz Cezar urodził się w arystokratycznej rodzinie podczas chaotycznego okresu w historii Rzymu, w którym szlachta z urodzenia nie była automatycznie postrzegana jako podstawa władzy. Dyktatura wojskowa stała się najbardziej popularną i śledzoną formą rządów, a Juliusz Cezar wykorzystał tę okazję, aby pomyślnie rozpocząć karierę wojskową i polityczną. Po udanej kampanii został mianowany gubernatorem Dalszej Hiszpanii, a rok po powrocie do Rzymu został konsulem.
Bycie wybranym konsulem umożliwiło Cezarowi dostęp do powiązań politycznych niezbędnych do dalszego rozwoju kariery. Stworzył pierwszy triumwirat, zawarł umowę z dwoma kluczowymi przywódcami rzymskimi, Pompejuszem Wielkim i Krassusem. Podczas gdy triumwirat pozostał nietknięty, posiadali ogromną władzę nad Rzymem. Po tym, jak Juliusz Cezar poprowadził długą i udaną kampanię w kraju Galii, powrócił do Rzymu i ogłosił wojnę domową przeciwko Pompejuszowi Wielkiemu, który złamał umowę po śmierci Krassusa. Pokonał wojska Pompejusza dzięki znakomitym decyzjom taktycznym w kilku kluczowych bitwach. Kontynuował karierę polityczną po walce z Pompejuszem i osiągnął najwyższą formę władzy możliwą jako dyktator Rzymu, zanim został zamordowany w 44 B.C.
