Kolonia Virginia, pierwsza stała angielska kolonia w Ameryce Północnej, została założona, aby dać Wielkiej Brytanii przyczółek w Północnej Ameryce, aby schrystianizować rdzennych Amerykanów i zarabiać pieniądze. Mimo strasznego głodu w zimie z 1610 roku, w pewnym stopniu zrealizował wszystkie te cele.
Londyńska firma założyła Kolonię Wirginii, nazywając nową ziemię po Dziewicy Królowej Elżbiecie I i pierwszej osadzie, Jamestown, po Jakubie I. Pierwsi osadnicy kolonii byli mieszanką zamożnych młodych mężczyzn i wykwalifikowanych rzemieślników, którzy byli nierozsądnie przekonani szybko znajdą złoto. Zamiast tego walczyli przez lata, aby przetrwać. Jedna straszna zima spowodowała śmierć wszystkich z wyjątkiem 60 z 500 osadników. Po tym, jak kapitan John Smith wprowadził zasadę braku pracy, braku żywności, osada ustabilizowała się, a następnie zaczęła się rozwijać. Kiedy Williamsburg, drugie miasto, zostało założone, koloniści z Virginii sprzedawali tytoń z powrotem do Anglii ze zdrowym zyskiem.
Koloniści byli mniej skuteczni w chrystianizowaniu Indian. Pocahontas, słynna księżniczka plemienia Powhatan, nawróciła się na chrześcijaństwo i poślubiła osadnika Johna Rolfego, przynosząc pokój aż do śmierci ojca cztery lata później. Jednak w 1622 r. Plemię Powhatan ponownie próbowało wypędzić osadników, zabijając co najmniej jedną trzecią z 1000 Anglików. W okrutnym odwecie osadnicy walczyli z Powhatanem w następnym roku, zabijając każdego dorosłego, którego mogli znaleźć, i zabierając dzieci do wychowania jako robotnicy rolni.
