Uczeni sądzą, że Juliusz Cezar miał epilepsję, a on sam mógł cierpieć na napady nieświadomości przez całe dzieciństwo i nastolatki. Inni eksperci twierdzą, że miał migreny, podczas gdy inni twierdzą, że był nękany hipoglikemią, chorobą, która może prowadzić do drgawek.
Były przypadki, w których Juliusz Cezar mógł przechodzić złożone napady częściowe. Jeden atak nastąpił, gdy słuchał przemówienia Cicero, a podczas incydentu koronował go Senat. Miał także epizody w Afryce Północnej i Hiszpanii, w tym inne ataki podczas jego kampanii wojennych. Uczeni sądzą, że Cezar mógł mieć infekcję tasiemca w mózgu, który spowodował napady padaczkowe, podczas gdy inni eksperci sądzą, że miał on epilepsję płata skroniowego. Jego ojciec i syn również cierpieli na epilepsję.
