Generał Napoleon Bonaparte przeprowadził zamach stanu w 1799 r., domagając się władzy od spisu Francji i zostając pierwszym konsulem, co dało mu możliwość wyboru własnych doradców. Ten zamach sygnalizował koniec rewolucji francuskiej i początek panowania Napoleona.
Bonaparte wykorzystał swoje umiejętności wojskowe, by zwalczać bunt przeciwko Konstytucji z 1795 roku. Dzięki tym manewrom stał się niezwykle popularny i wykorzystał tę popularność, by zdobyć władzę i dać stabilizację burzliwym rządom Francji. Zamach stanu Bonapartego nastąpił pod koniec 11-letniego okresu terroru i rozlewu krwi we Francji.
W 1785 roku, pod naciskiem narodu francuskiego, francuskie Zgromadzenie Narodowe głosowało za zakończeniem feudalnego systemu we Francji. W 1791 r. Zgromadzenie głosowało za ustanowieniem monarchicznej formy konstytucyjnej w celu uspokojenia zarówno króla, jak i narodu. Głosowanie doprowadziło do rewolucji w rządzie i zakończenia zgromadzenia oraz nowego organu zarządzającego zwanego Konwencją Narodową. Grupa ta zniosła monarchię francuską w 1792 r., A następnie skazała króla Ludwika XVI i jego żonę Marię Antoninę na śmierć w 1793 r. Republika Francuska urodziła się, ale rozlew krwi trwał przez 10 miesięcy zwany panowaniem terroru, w którym podejrzewano wróg rewolucji został wysłany na gilotynę.
