Pierwszy Kongres Kontynentalny spotkał się w Filadelfii od 5 września do 6 października 1774 roku, kiedy wydał Deklarację Praw deklarującą lojalność wobec Korony Brytyjskiej, ale odmawiając prawa do opodatkowania przez brytyjski parlament, zgodnie z History.com . Uchwalono również Statut, który stwierdził, że jeśli akty przymusu nie zostaną uchylone 1 grudnia 1774 r., Kolonie zbojkotują przywóz z Wielkiej Brytanii.
Udział wzięło pięćdziesięciu sześciu delegatów na pierwszy kongres kontynentalny, w tym George Washington, John Adams, Samuel Adams i John Jay. Wszystkie 13 kolonii oprócz Gruzji wysłało przedstawicieli. Brytyjczycy odpowiedzieli na Boston Tea Party i inne akty buntu przeciwko opodatkowaniu i uciskowi, przekazując ustawy o przymusie, zwane również aktami niedopuszczalnymi. Te ustanowione stan wojenny w Massachusetts, zamknięte Boston Harbor do komercyjnej żeglugi, dały brytyjskim urzędnikom odporność na ściganie i zmuszali kolonistów do dzielenia brytyjskich żołnierzy. Po Pierwszym Kontynentalnym Kongresie bojkot brytyjskich towarów został wprowadzony przez Amerykanów, ale zanim został wprowadzony zakaz eksportu do Anglii, został on zbędny w wyniku wybuchu wojny o niepodległość.
Drugi Kongres Kontynentalny spotkał się w Filadelfii w 1775 r. Po raz pierwszy wzięli w nim udział delegaci z 12 kolonii, które wzięły udział w pierwszym, ale później dołączył delegat z Gruzji. 4 lipca 1776 r. Grupa przyjęła Deklarację Niepodległości Stanów Zjednoczonych.
