W pewnym momencie inną nazwą dla berylu było włókno, ponieważ ma ono słodki smak. Chociaż słodka degustacja, beryl jest toksyczny i narażenie na jego działanie może powodować problemy zdrowotne.
W 1798 r. Abbe Hauy rozpoznał podobieństwa w strukturach krystalicznych minerałów berylu i szmaragdu. W tym samym roku Louis-Nicholas Vauquelin odkrył obecność pierwiastka berylowego w tych dwóch substancjach. Jednak w 1828 roku chemicy Friedrich Wohler i Antoine Bussy byli w stanie samodzielnie wyizolować czysty beryl z chlorku berylu.
Przemysł jądrowy wykorzystuje beryl i jego związki do różnych zastosowań, w tym w reaktorach jądrowych.
