Dużą kierownicę używaną na pirackim statku nazwano sterem. Tradycyjny hełm steru składał się z ośmiu cylindrycznych drewnianych szprych połączonych centralną, okrągłą piastą, która została przymocowana do osi. Często był wyłożony mosiężną tabliczką. Wczesne koła były trudne do skrętu i często wymagały dwóch sterników do sterowania statkiem.
Ten typ koła był używany na wszystkich statkach tego okresu, a nie tylko w tych obsługiwanych przez piratów. Nie istniało coś takiego jak prawdziwy statek piracki. To wyrażenie zostało użyte dla każdego statku morskiego, którego załoga zajmowała się piractwem. Cokolwiek z małej łodzi na ogromną fregatę można uznać za statek piracki. Piraci zwykle ukradli swoje statki.
Kiedy wynaleziono pierwszego sterownicę, uznano go za kamień milowy w rozwoju podróży morskich i budowy statków oraz zrewolucjonizował żeglugę morską. Hełm zastąpił niezwykle nieefektywny zespół biczów, który był poprzednią metodą sterowania. Uważa się, że pierwszy ster statku został wdrożony na początku XVIII wieku, w przybliżeniu w 1703 roku. Kredyt za wynalezienie steru przypisuje się brytyjskiej marynarce wojennej, ale nie ma odpowiedniej dokumentacji potwierdzającej lub odrzucającej.
