Starożytny Sumer składał się z sieci dyskretnych miast-stanów. Podczas wspólnego dzielenia się językiem sumeryjskim każde miasto-państwo było swoim własnym ustrojem politycznym lub politycznym.
Sumerowie należeli do najwcześniejszych osadników w starożytnej Mezopotamii. O 4000 B.C. ludzie zorganizowali się w oddzielne miasta-państwa, które były w stanie ciągłej wojny. Walczyli ze sobą o kluczowe zasoby gospodarcze, polityczne i społeczne. Każde państwo-miasto było zarządzane przez króla i miało kilka świętych świątyń lub zikkuratów, poświęconych różnym bogom i boginiom, które czcili.
System klas społecznych był następujący: od najwyższych do najniższych: królowie i kapłani, kupcy, skrybowie i rzemieślnicy, a na koniec rolnicy.
