Siła naprężenia ściskającego powoduje powstawanie błędów odwrotnych. Nacisk ściskania ściska skały razem. Dzieje się to na zbieżnych granicach płyty, gdy płyty przesuwają się ku sobie.
Główna cecha odwrotnego błędu polega na tym, że kawałek skały z płyty jest skierowany wyżej niż pierwotny poziom gruntu. Ta formacja jest również określana jako skarpa. W przeciwieństwie do tego istnieją dwa inne typy stresu, oba tworzące różne typy błędów.
Rozbieżne granice tablic, czyli kiedy odsuwają się od siebie płytki lądowe, doświadczają naprężeń rozciągających. Ten typ naprężeń generuje normalne usterki. Skały i formy terenu są rozciągane, gdy występuje naprężenie rozciągające. Ponieważ skały nie mogą się rozciągać w nieskończoność, ostatecznie pękają i tworzą usterkę. Ponieważ w ten sposób występuje największa różnorodność usterek, błędy naprężeń rozciągających określa się jako normalne.
Kiedy płytki przesuwają się obok siebie, nazywane są naprężeniem ścinającym. Błędy powstałe w wyniku tego działania są znane jako błędy transformacji, jeśli występują w oceanie, i uskoków poślizgowych, jeśli występują na lądzie. Główną różnicą między naprężeniem ścinającym a pozostałymi dwoma typami jest ruch. Ruch naprężenia ściskającego i rozciągającego jest pionowy, podczas gdy naprężenie styczne jest poziome. Podczas naprężenia ścinającego płyty zasadniczo przesuwają się lub pod sobą.
