Związki chemiczne, które są kwasami, będą wytwarzać jony wodorowe po rozpuszczeniu w wodzie. Produkcja jonów wodorowych lub jonów hydroniowych jest wynikiem reakcji związku kwasowego z cząsteczkami wody i wnoszenia protonu do im. Definicja Arrhenius z 1884 roku opisuje kwas jako substancję, która po rozpuszczeniu w wodzie zwiększy stężenie jonów wodorowych lub, w jego dokładniejszej i współczesnej interpretacji, zwiększy liczbę jonów hydroniowych (H 3 O + ).
Rozszerzenie definicji Arrhenius miało formę definicji Bronsted-Lowry z 1923 roku, która dodała, że kwas jest substancją, która jest protonem lub jonem wodoru (H + ), dawcą . Definicja Bronsteda-Lowry'ego różni się od Arrheniusa tym, że uwzględnia również wzrost dodatnio naładowanych jonów, który występuje, gdy kwas rozpuszcza się w rozpuszczalniku innym niż woda, takim jak amoniak. Rozpuszczenie związku kwasowego w amoniaku spowoduje wytworzenie dodatnio naładowanych jonów w rozpuszczalniku, ale nie będą to jony hydroniowe. W wyniku tego rozróżnienia te kwasy, które produkują jony hydroniowe w wodzie, mogą być również określane jako "kwasy Arrheniusa".
W praktycznym i nowoczesnym podejściu operatywnym kwas można opisać jako substancję, która po rozpuszczeniu w wodzie spowoduje, że pH roztworu będzie mniejsze niż 7. pH wody, które uważa się za neutralne, 7, a wzrost stężenia dodatnio naładowanych jonów wodorowych spowoduje spadek odczytu pH w zależności od stopnia kwasowości substancji rozpuszczonej.
