Obecność zanieczyszczeń w substancji powoduje niższą temperaturę topnienia w wyniku procesu zwanego depresją temperatury topnienia. Depresja temperatury topnienia jest powodem, dla którego dodanie soli do zamarzniętych ulic pomaga stopić lód.
Depresja punktu topnienia występuje ze względu na naturę stanu stałego materiału. Większość ciał stałych, takich jak lód, tworzy się jako krystaliczne sieci powtarzających się jonów lub cząsteczek. Ta siatka jest utrzymywana razem przez siły międzycząsteczkowe, które tworzą silną, stabilną strukturę. Substancję stałą należy ogrzać do określonej temperatury, aby ta struktura została rozerwana i aby ciało stałe stopiło się. Obecność zanieczyszczeń osłabia jednak sieć, czyniąc ją mniej stabilną. W rezultacie związek topi się w niższej temperaturze.
Podczas pracy ze związkami organicznymi w laboratorium, czystość związku może być częściowo określona poprzez zastosowanie dokładnego pomiaru temperatury topnienia. Jeśli temperatura topnienia mieści się w naukowo akceptowanym zakresie temperatury topnienia materiału, wówczas materiał uznaje się za czysty. Jednakże, jeśli obserwowane temperatury topnienia są poza tym zakresem, wówczas związek nie jest czysty.
Jednym z interesujących efektów tego procesu jest to, że woda morska zamarza w niższej temperaturze niż czysta woda. Czysta woda zamarza w temperaturze 32 stopni Fahrenheita. Woda morska zamarza na 28,4 stopni Fahrenheita.
