Indianie Czarnych Stóp używali różnych narzędzi do polowań i działań wojennych, a ich arsenał broni obejmował łuk, noże i maul. Użyli broni palnej po nawiązaniu kontaktu z wczesnymi osadnikami europejskimi.
Konfederacja Czarnych Stóp to plemię Pierwszych Narodów położone wzdłuż granic Alberty, Kanady i Montany. Długi łuk był zwykłą bronią używaną do polowania na bawoły, co jest ważne, ponieważ plemię używało bawoła jako głównego źródła pożywienia. Indianie wykorzystujący czarną stopę stosowali metodę zwaną skokiem bawołów, w której duże stada żubrów ścigano konno i zrzucano z klifu. Noże i łuki były następnie używane do zabijania rannych lub martwych bawołów oraz zbierania mięsa i skór.
Broń była również używana podczas działań wojennych zarówno z białymi osadnikami, jak i rywalizującymi plemionami, które obejmowały narody Kruk, Cheyenne, Cree i Siuks. Długi łuk był używany do ataków dalekiego zasięgu, podczas gdy maul i nóż służyły do walki w zwarciu. Nóż był również używany do skalpowania. Maul jest bronią podobną do tomahawk, która ma tępą krawędź i jest przeznaczona do zadawania ofiar tępym siłom jej ofiar. W połowie XVIII wieku członkowie plemienia stali się również biegli w używaniu broni palnej po uzyskaniu broni od europejskich kolonistów.
