Indianie Czarnej Stopy, konfederacja czterech rdzennych amerykańskich zespołów w południowej Kanadzie i Montanie, mieszkali w domach zwanych tepees z drewnianych palików i skórek z bawołów. Łatwo je było zapaść, transportować i składać, jak Indianie Czarnych Stóp byli nomadami.
Grubość skórek bawołów chroniła mieszkańców tepees przed silnymi wiatrami, ekstremalnymi mrozami zimy i upałem lata. Bizon był integralną częścią egzystencji Indian Czarnych Stóp, a każda inna część zwierzęcia również była wykorzystywana. Mięso zostało upieczone, a także suszone w celu rozdrobnienia. Skóry zostały wszywane w odzież i mokasyny. Tendons stał się wątkiem. Kości były kształtowane na narzędzia, igły do szycia i przybory. Żołądki zostały oczyszczone i wykorzystane do przechowywania płynów. Nawet odchody bawołów zostały wysuszone i wykorzystane jako paliwo.
Dopóki Indianie z Czarnych Stóp nie zdobyli koni, używali psów do ciągnięcia swoich rzeczy, w tym ich zwiniętych tepees, na drewnianych platformach w kształcie A zwanych travois. Koń, przedstawiony im przez inne plemiona indiańskie, dał im znacznie większą wszechstronność w transporcie i polowaniu. W rzeczywistości konie stały się tak ważne, że bogactwo ludzi zaczęło być mierzone u koni. U szczytu Indianie Czarnych Stóp zamieszkiwali duże terytorium na wschód od Gór Skalistych w Stanach Zjednoczonych i Kanadzie. Długo utrzymywali ten obszar przeciwko osadnikom europejskim i innym rdzennym plemionom amerykańskim. Pod koniec XIX wieku, kiedy bawoły prawie wyginęły, zostały zmuszone do podjęcia działalności rolniczej i hodowli.
