The Whiskey Rebellion było ważnym wydarzeniem w historii Ameryki, ponieważ udowodniło, że rząd USA był skłonny i zdolny do zlikwidowania gwałtownej opozycji z użyciem siły militarnej. Wydarzenia w czasie tego buntu odegrały także istotną rolę w rozwój partii politycznych.
Rebelia whisky zaczęła się w 1791 roku, kiedy sekretarz skarbu Aleksander Hamilton zmusił rolników, którzy używali whisky jako środka wymiany, aby zacząć płacić dodatkowy podatek. Wykorzystanie whisky jako formy nieoficjalnej waluty odegrało integralną rolę w zapewnieniu środków do życia wielu rolnikom, ponieważ whisky łatwiej było przenosić i sprzedawać niż zboże w stanie naturalnym.
Powodem tego nowego podatku było zwiększenie władzy rządu i sfinansowanie przejęcia długu wojennego od państw, które nie zapłaciły. Wielu rolników dotkniętych tym podatkiem było również weteranami wojennymi, a oni byli nieugięci w walce z podatkami bez lokalnej reprezentacji.
Bunt zakończył się w 1794 r., gdy ponad 500 uzbrojonych mężczyzn zaatakowało strzeżony dom inspektora podatkowego. Prezydent George Washington wysłał komisarzy pokojowych, by negocjowali z rebeliantami, jednocześnie prowadząc armię 13 000 żołnierzy, by w razie potrzeby zakończyć rebelię siłą. Zbliżała się konfrontacja, gdy rebelianci rozpadli się przed przybyciem armii Waszyngtonu.
