Powstanie Bokserów w Chinach, które zostało ostatecznie stłumione przez Przymierze Osiem Narodu obcych mocarstw w 1901 r., poważnie osłabiło dynastię Qing i jej zdolności obronne, zmusiło Chińczyków do zaakceptowania obsadzenia zagranicznych oddziałów w ich granice i przyczyniły się do rosnącego nacjonalizmu. Większość międzynarodowych sił ekspedycyjnych, które zaatakowały Chiny w celu stłumienia buntu, pozostały po zakończeniu walk i zaangażowały się w masowe grabieże, konfiskatę mienia i ekstremalne sankcje przeciwko podejrzanym zwolennikom powstanie, w tym cywile. Chiny były również zobowiązane do wypłaty odszkodowań, które wyniosłyby ponad 60 miliardów dolarów w oparciu o parytet siły nabywczej w 2010 roku.
Rebelia bokserów, zwana także ruchem Yihetuan, rozpoczęła się w 1898 r., kiedy opozycja wobec zagranicznych interesów działających w Chinach przybrała postać zbrojnych ataków na zagranicznych dyplomatów, personel gospodarczy, żołnierzy i misjonarzy. Reakcja chińskiego rządu została podzielona, a frakcje rządzącej dynastii Qing początkowo poparły Bokserów. Sojusz Eight-Nation, składający się z obcych mocarstw, które obejmowały Anglię, Francję, Rosję, Stany Zjednoczone i Japonię, zdobył główne chińskie miasta Pekinu i Pekinu, a do września 1901 r. Konflikt oficjalnie zakończył się, gdy Chiny zaakceptowały porozumienie Sojuszu terminy znane jako Boxer Protocol.
Rebelia Boxera wzięła swoją nazwę od angielskiego błędnego tłumaczenia wersji oryginalnego imienia ruchu, Pięści Sprawiedliwej Harmonii. Niektórzy historycy debatowali nad tym, który z terminów "bunt", "powstanie" lub "ruch" najdokładniej przedstawia prawdziwą naturę chińskiej strony konfliktu.
