Napoleon wierzył w zasady rewolucji francuskiej i odpowiednio rządził, znosząc pańszczyznę, chroniąc wolność religijną, ustanawiając powszechną edukację, ustanawiając Bank Francji i zapewniając niskie ceny chleba. Jednak ograniczył także prawa kobiet, scentralizował władzę w swoje ręce i zakazał związków zawodowych i zorganizowanej siły roboczej.
Napoleon skoncentrował władzę francuską na silnym, centralnym rządzie z potężną i rozległą biurokracją, koncentrując się na wprowadzeniu ideałów rewolucji francuskiej. Za pomocą Kodeksu napoleońskiego użył rewolucyjnych zasad, aby uregulować kilka różnych systemów prawa, skupiając się na wolności i równości - przynajmniej dla niektórych. Wolność religii była chroniona, chociaż wolność słowa została ściśle ograniczona. Kariery były otwarte dla ludzi obdarzonych talentem i zniesiono pańszczyznę, ale kobiety były mocno ograniczone, a dzieci nie miały żadnych praw. Również własność prywatna była chroniona, a rząd był oddzielony od religii.
Niezależnie od tego, czy był despotycznym imperatorem, czy nie, jego Kodeks napoleoński zapewniał więcej wolności zwykłym ludziom niż większość innych krajów europejskich. Z tego powodu Napoleon wykorzystał reformy wewnętrzne oparte na tych, które ustanowił we Francji jako środek podboju. Jego armie przeniosły się na niewielką część krajów, zdetronizowały władzę regionalną i wprowadziły zasady oparte na Kodeksie. Ponieważ prawa i zabezpieczenia, o których zwykli ludzie nie marzyli, sprawiły, że francuskie rządy szybko stały się popularne wśród niższych klas w tych obszarach. Kiedy zasada została scementowana w sekcji, armie ruszyły, pozostawiając biurokrację odpowiedzialną albo przed Napoleonem, albo jednym z jego marionetkowych władców. Nawet dzisiaj większość krajów europejskich opiera prawa w dużej mierze na Kodeksie Napoleona.
