Jedną z podstawowych przyczyn politycznych brytyjskiego imperializmu była potrzeba wzmocnienia kraju i ułatwienia wolnego handlu. Ponadto brytyjski rząd dążył do uspokojenia powszechnego przekonania, że wartości chrześcijańskie powinny W Afryce, i istniała potrzeba wzmocnienia gospodarki.
Podczas gdy imperializm wzrastał w Europie, wiele krajów postrzegało to jako sposób na zwiększenie swojej siły politycznej. Wielka Brytania zdawała sobie sprawę, że pozyskanie większej ilości ziemi może doprowadzić do większego bogactwa, i że realizuje swoje imperialne interesy. Ponadto wzrost siły wśród klas kupieckich spowodował, że umowy o wolnym handlu stały się bardziej popularne. Aby z powodzeniem ustanowić takie porozumienia, konieczne było uzyskanie dostępu do większej ilości zasobów pochodzących z kolonizacji większej liczby krajów.
Po zniesieniu handlu niewolnikami w 1807 r. i niewolnictwie w 1833 r. brytyjska opinia publiczna dała jasno do zrozumienia, że popierają rozpowszechnianie moralności chrześcijańskiej i brytyjskiej w Afryce. Stanowiło to polityczną motywację i usprawiedliwienie przy przystępowaniu do innych krajów w walce o Afrykę.
Ponadto poczucie dumy z anglosaskiej tożsamości wśród Brytyjczyków, obok potrzeby zaspokojenia inwestorów, zachęciło premiera Williama Gladstone'a do ścigania części Afryki, która umocniła swoją pozycję w Indiach. Imperialiści byli również świadomi, że zabezpieczenie rezerw złota w Afryce może wzmocnić pozycję gospodarczą kraju.
