Angielska karta praw ograniczała władzę angielskich przywódców i została napisana przez parlament. Angielska wersja ustawy to angielska wersja Konstytucji.
Angielska karta praw ustalała, że Anglicy mają niezbywalne prawa obywatelskie i polityczne, które muszą być przestrzegane. Jednak wolność religijna była ograniczona dla każdego, kto nie był protestantem. Katolicy zostali wykluczeni z tronu w ramach Karty Praw. Królowie i królowie musieli przysięgać pod przysięgą, że utrzymają protestantyzm jako oficjalną religię Anglii. Monarchowie nie mogli budować własnych sądów ani działać jako sędziowie, chyba że uzyskaliby zgodę parlamentu.
Angielska karta praw powstrzymała monarchów od uniemożliwienia protestantom noszenia broni, stworzyła standardową armię i powstrzymała ich od nakładania kar lub kar bez procesu. Monarchowie nie mogli narzucać obywatelom okrutnych kar ani nadmiernie kaucji. W ramach angielskiej ustawy o prawach mowa była również chroniona. Przepisy te zostały następnie przyjęte do Konstytucji i można je zobaczyć w pierwszej, drugiej, czwartej, piątej, szóstej i ósmej poprawce. Parlament uchwalił angielską kartę praw 16 grudnia 1689 roku. Towarzyszy jej Magna Carta, Petycja Prawicy i Korpus Habeas z 1679 roku.
