Henryk VIII przez 36 lat był władcą Anglii i odegrał kluczową rolę w reformacji tego kraju dla religii protestanckiej. Znany jest również z sześciu żon, z których dwa ściął na głowę zdrada i cudzołóstwo.
Henryk VIII bezpośrednio spowodował przejście od katolicyzmu do religii protestanckiej w Anglii. W 1534 r. Ustanowił odrębny Kościół Anglikański, aby unieważnić swoje pierwsze małżeństwo bez zgody papieża. Ogłosił sobie, że jest najwyższą głową Kościoła i fałszywie oskarżył kardynała katolickiego Thomasa Wolseya o zdradę.
Ściganie Thomasa Wosleya było monumentalnym krokiem, ponieważ pokazało, że Henryk VIII nie będzie trzymał się kaprysów wysokiej rangi przywódców religijnych, a zamiast tego będzie wykonywał pełen zakres swojej władzy. W 1536 roku zaczął rozwiązywać klasztory, co pomogło zwiększyć bogactwo w Anglii i zapoczątkowało przejście na protestantyzm.
Po całkowitym oddzieleniu się od kościoła rzymskokatolickiego, Kościół anglikański był całkowicie pod rządami brytyjskimi. W 1536 i 1537 roku 30 000 ludzi zbuntowało się przeciwko zmianom króla. To powstanie, Pielgrzymka Łaski, było jedynym wydarzeniem, które zagrażało mocy Henryka VIII. Rezultatem było ponad 200 egzekucji, w tym egzekucja przywódcy powstania, Roberta Asksa, a także kilku byłych członków króla, którzy odmówili złożenia przysięgi Henrykowi VIII.
