Wielki kryzys miał ogromny wpływ społeczny i psychologiczny na ludzi w wyniku utraty dochodów (i jednoczesnego wzrostu ubóstwa), utraty potencjału dochodowego, potrzeby migracji i długości okresu depresja.
Prawdopodobnie pierwszym psychologicznym skutkiem Wielkiego Kryzysu była utrata dochodów. Niektórzy bankierzy popełnili samobójstwo po krachu giełdy w 1929 roku. Krach na giełdzie spowodował wiele utraty pracy w ciągu najbliższych kilku lat, co doprowadziło do poważnych problemów społecznych. Na przykład, przy rosnącym ubóstwie, miasta musiały stworzyć sposoby radzenia sobie z potrzebami głodnych ludzi. Tworzyli linie zup. Bezdomność znacznie wzrosła, co doprowadziło niektórych do złapania przejażdżek po pustych wagonach w poszukiwaniu pracy. Inni mieszkali w dużych miastach namiotowych zwanych "Hoovervilles". Trudności z uzyskaniem pracy znacznie wzrosły, co miało negatywny wpływ psychologiczny na ludzi i ich rodziny. Mężowie i starsi chłopcy opuścili dom w poszukiwaniu pracy, rozdzierając rodzinę. Dust Bowl zbiegło się z Wielkim Kryzysem, powodując zrujnowanie farm w całej "misce chleba" Stanów Zjednoczonych. Zmniejszyło to plony i dostępność żywności, ale także wiele osób z zrujnowanych farm na drodze do Kalifornii i innych miejsc, aby spróbować zacząć od nowa. W końcu depresja trwała lata, aż do początku II wojny światowej bez osłabienia, co spowodowało, że ludzie stracili nadzieję. Zdjęcia Dorothei Lange z Wielkiego Kryzysu odzwierciedlają psychologiczny wpływ depresji na jednostki, rodziny, przyjaciół i społeczności.
