Zegarek kieszonkowy został opracowany przez niemieckiego wynalazcę Petera Heinleina, który stworzył pierwszą falę zegarków kieszonkowych w 1524 roku. Jednak wczesne zegarki nosiły zawieszkę na szyi. Charles II spopularyzował umieszczanie zegarków w kieszeniach w 1675 roku.
Heinlein jako pierwszy wyprodukował zegarki niewymagające spadku ciężaru jako źródła mocy. Pierwsza fala zegarków Heinlein była okrągła i nieporęczna. Po opracowaniu śruby w latach pięćdziesiątych XVII wieku zegarki stały się bardziej płaskie. W 1675 r. Karol II ustanowił ten trend, tworząc nowy sposób noszenia zegarków w kieszeniach, a nie jako zawieszki na szyję. Zegarki kieszonkowe sprzed lat pięćdziesiątych XVII wieku nie były dokładne, codziennie tracąc godziny; jednakże rozwój wychwytywania dźwigni zmniejszył błąd czasu zegarka do zaledwie jednej do dwóch minut dziennie.
