Andrew Jackson prowadził bardzo burzliwą i wpływową prezydencję. Jego główna polityka wewnętrzna obejmowała likwidację banku narodowego, zrównoważenie długu federalnego, zapewnienie władzy wykonawczej w czasie kryzysu zerowania oraz usunięcie usunięcia plemion indiańskich z ich ojczystych ziem.
Whitehouse.gov opisuje bitwę nad Bankiem Stanów Zjednoczonych jako jedno z największych politycznych zwycięstw Jacksona. Bank Stanów Zjednoczonych był prywatną korporacją, która działała jako sponsorowany przez państwo monopol. Jackson był przeciwny postrzeganej elitarności, którą popierał. Czuł, że bank narusza prawa państw i przynosi zbędne korzyści klasie kupieckiej północnych stanów. Andrew Jackson zawetował projekt ustawy o reaktywacji banku cztery lata wcześniej, skutecznie go zabijając.
Jackson również przyczynił się do rozszerzenia roli amerykańskiego prezydenta. Kiedy Południowa Karolina uchwaliła rozporządzenie unieważniające niektóre taryfy federalne, Jackson wkroczył i zagroził wysłaniem oddziałów federalnych w celu egzekwowania prawa.
Biography.com zauważa, że jedną z najbardziej kontrowersyjnych polityk krajowych Jacksona było jego stanowisko wobec rdzennych Amerykanów. Jackson wynegocjował traktaty, które doprowadziły do przymusowej migracji, w tym osławionego Szlaku Łez, przeniesienia, w wyniku którego zginęło od 2000 do 6000 Indian z plemienia Cherokee.
