Żelazo, nikiel, kobalt i gadolin są naturalnie pierwiastkami ferromagnetycznymi. Powszechne użycie terminu "magnetyczny" odnosi się do tej formy magnetyzmu. Inne pierwiastki są zdolne do tworzenia związków magnetycznych, ale nie są magnetyczne w swoich czystych stanach.
Silne magnesy ziem rzadkich są określane przez nazwy ich pierwiastków ziem rzadkich, ale te pierwiastki nie są same ferromagnetyczne. Magnesy neodymowe są najbardziej znanym rodzajem magnesów ziem rzadkich i składają się ze stopu neodymu, żelaza i boru. Magnesy samarowe składają się ze stopu samaru i kobaltu. Są one użyteczne w wysokich temperaturach, w których magnesy neodymowe utracą swój ferromagnetyzm.
Inne elementy, które są naturalnie niemagnetyczne, mogą ulegać ferromagnetyzmowi wywołanemu laboratoryjnie. Kiedy gaz litowy jest przechłodzony do wartości bliskiej zera bezwzględnego, wykazuje ferromagnetyzm. Jest to jedyne zarejestrowane wystąpienie gazu magnetycznego. Chociaż są to ciała stałe, a nie gazy, związki utworzone z pierwiastków aktynowców wykazują podobne właściwości magnetyczne po schłodzeniu.
Najpotężniejszym naturalnym magnesem jest związek, a nie czysty pierwiastek: magnetyt lub tlenek żelaza. Naturalnie namagnesowane kawałki magnetytu nazywane są lodestonami i od dawien dawna były używane ze względu na ich właściwości magnetyczne. Duże pokłady magnetytu są wystarczająco magnetyczne, by zakłócać działanie kompasów.
