Rdzenni Amerykanie używali różnych materiałów do grotów strzał, w tym kamieni, kamieni i innych materiałów organicznych, takich jak drewno, kości i rogi. Najwcześniejsze groty strzałek zostały wykonane z twardych kamieni, takich jak krzemień i obsydianu, które zostały ukształtowane i zaostrzone dzięki procesom znanym jako flintknapping i łuszczenie ciśnienia. Procesy te polegały na uderzaniu krzemienia przedmiotami podobnymi do młotka w celu oderwania mniejszych płatków, które następnie kształtowano w punkty i nacinano w celu przymocowania do strzał.
Lokalizacja plemienia wpłynęła na materiały używane przez rdzennych Amerykanów do grotów strzał. Na przykład archeolodzy w Luizjanie odkryli groty strzał z łusek aligatorów. Punkty wykonane z kolorowych kamieni, takich jak jaspis i agat, są powszechne w północno-zachodnim Pacyfiku, a groty ze skamieniałego drewna są bardziej powszechne w Nowym Meksyku i Arizonie. Po spotkaniach z pierwszymi Europejczykami w XVI wieku, rdzenni Amerykanie zaczęli używać różnych metali do formowania grotów strzał, a odkrycie takich punktów może pomóc w ustaleniu, kiedy takie spotkania miały miejsce.
Rozmiar, kształt i materiał grotów strzał może ujawnić wiele informacji o plemieniu i jego poziomie rozwoju. Polowanie za pomocą łuków i strzał wymaga pewnego foresightu w zakresie gromadzenia zasobów i planowania, współpracy i komunikacji wśród członków grupy oraz umiejętności przywódczych w celu koordynowania działań grupy.
