Ruchliwość określana jest dla niepatogennych ze zjeżdżalnią do montażu na mokro lub wiszącą zjeżdżalnią. Organizmy patogenne mają swoją motorykę określaną przez przeszywający miękki agar, który jest również znany jako metoda rurkowa.
Spośród wszystkich metod określania ruchliwości, prowadnica do montażu na mokro jest najprostsza. Umieszczając kilka kawałków organizmu na jednym szkiełku i przykrywając go szkłem, można stwierdzić, czy organizm ma jakąkolwiek ruchliwość wraz z innymi czynnikami, takimi jak jego układ i kształt. Zawieszona kropla jest podobna, ale zamiast obserwować organizmy między dwoma szklanymi ześlizgami, organizmy są oglądane przez wiszącą kroplę wody, która jest zamknięta w komorze.
Ponieważ patogenne organizmy są niebezpieczne, należy zastosować zupełnie inną metodę w celu określenia ich mobilności. Aby określić ruchliwość takich organizmów, stosuje się metodę probówek. Metoda ta hoduje organizmy w pożywce, co pozwala organizmom poruszać się w sposób, który jest monitorowany. Organizmy patogenne w pożywce, które nie są ruchliwe, po prostu rosną i pozostają w tym samym miejscu, ale ruchliwe organizmy rosną i zaczynają się poruszać w sposób, który tworzy formę wykrywalnego zachmurzenia.
