Księżyc jest całkowicie zablokowany przez Ziemię, co ma wpływ na synchronizację jego okresu rotacji z okresem swojej orbity. Ukończenie jednego "dnia" na orbitę Ziemi, księżyc pokazał Tę samą twarz do Ziemi przez miliardy lat.
Blokada pływów pojawia się, gdy masywny obiekt trzyma mniej orbitujący obiekt na swej orbicie. Mniej masywny przedmiot odczuwa silne przyciąganie z grawitacji większego obiektu, a zatem cierpi na silne pływy ciała stałego. Te fale okradają orbitujący obiekt z części jego energii i spowalniają jego obrót.
Gdy obiekt taki jak księżyc krąży wokół bardziej masywnego świata, grawitacja wielkiego świata silniej szarpie część księżyca, która jest najbliżej niego. Ten holownik, powtarzany przez wiele milionów orbit, ma efekt stopniowego przyciągania obiektu orbitującego do blokady pływowej.
Kiedy po raz pierwszy uformował się, księżyc prawdopodobnie obracał się na swojej osi z większą prędkością niż na orbicie Ziemi. W tym czasie jednak księżyc znajdował się znacznie bliżej Ziemi niż w czasach współczesnych, a pływy Ziemi uniesione na Księżyc były ogromne. To szybko, według astronomicznych standardów, wciągnęło Księżyc w blokadę pływową, którą miałoby przez miliardy lat. Procesy te działają wszędzie w Układzie Słonecznym i, biorąc pod uwagę wystarczająco dużo czasu, ostatecznie doprowadziłyby każdy świat w Układzie Słonecznym do blokady pływów ze słońcem.
