Wśród adaptacji ogromnej kałamarnicy są złożone mózgi, zaawansowany układ nerwowy i największe oczy dowolnego zwierzęcia. Dwie długie macki wyłożone ząbkowanymi przyssawkami pozwalają uchwycić zdobycz. Przyciąga wodę do płaszcza i wypycha ją z powrotem jako układ napędowy. Jego zdolność do wytryskiwania ciemnego atramentu pomaga w zapobieganiu drapieżnikom.
Naukowcy spekulują, że duże oczy olbrzymiego kalmara umożliwiają mu wykrywanie bioluminescencyjnego światła i tonów światła w głębokiej wodzie. Jest również w stanie wykryć takie drapieżniki jak kaszalot z odległości. Olbrzymie kałamarnice żywią się rybami głębinowymi, skorupiakami i innymi kalmarami. Po schwytaniu zdobyczy mackami, przynosi zdobycz do jego silnego dzioba. Jego język, który ma zęby, rozrywa je, zanim dotrze do przełyku.
Układ napędowy kałamarnicy wspomagany jest przez płetwy po bokach płaszcza, które wykorzystuje jako stery.
Choć gigantyczne kałamarnice zamieszkują wszystkie oceany świata, wiele z nich wciąż nie jest znana z ich przyzwyczajeń i zasięgu ze względu na ich głębinowe środowisko. Wszyscy naukowcy, którzy wcześniej wiedzieli o stworzeniach, byli tym, czego mogli się nauczyć z okazów przywiezionych przez rybaków lub wyrzuconych na plaże. Jednak w 2004 roku japońscy naukowcy sfotografowali pierwsze zdjęcia żywej olbrzymiej kałamarnicy. W 2006 roku 11-metrowa gigantyczna kałamarnica została przyniesiona na żywo przez zespół z National Science Museum of Japan, ale zmarła w procesie wychwytywania. W 2012 r. Discovery Channel opublikował pierwszy materiał wideo przedstawiający gigantyczną kałamarnicę w jej naturalnym środowisku.
