Kiedy zwierzęta skolonizowały siedliska lądowe, musiały dostosować się do zmiennych temperatur, wymiany wody na powietrze i zwiększonego poziomu tlenu. Zwierzęta lądowe dostosowały się do tych wyzwań, rozwijając różne systemy metaboliczne, stosując zachowania termoregulacyjne, rozwijając odporną na wysuszanie skórę lub egzoszkielety. Dodatkowo, zwierzęta lądowe na ogół stosują różne strategie lokomotoryczne niż organizmy wodne, chociaż istnieje pewne pokrywanie się. Na przykład niektóre ryby "chodzą" wzdłuż dna oceanu.
Płazy, których nazwa oznacza "podwójne życie", są doskonałym przykładem zwierząt, które są jednocześnie przystosowane do egzystencji ziemskiej i wodnej. Na przykład żaby mają skórki, które najlepiej nadają się do środowiska wodnego, a większość gatunków musi albo mieszkać w pobliżu wody, albo rozwijać zewnętrzne wydzieliny, które zapobiegają odwodnieniu. Żaby są wykwalifikowanymi pływakami, ale wyewoluowały bardzo wydajne metody lokomotoryczne do użytku na lądzie; niektórzy nawet żyją na drzewach. Wreszcie, wiele żab oddycha tlenem zarówno przez powietrze, jak i wodę, co pozwala im żyć w obu ekosystemach.
Dwa rodzaje zwierząt najbardziej udanych w kolonizowaniu lądowych siedlisk to kręgowce i stawonogi. Stawonogi czerpią wsparcie ze swoich silnych szkieletów zewnętrznych, co pozwoliło im przezwyciężyć różnicę gęstości wody i powietrza. Powietrze jest o wiele mniej gęste od wody, więc ciało musi być sztywniejsze.
