Wapień jest pospolitym rodzajem skał osadowych o dużej zawartości węglanu wapnia. Ze względu na zawartość wapnia wapień jest miękką skałą, która łatwo ulega erozji.
Podobnie jak inne skały osadowe, wapienie formują się z warstw innych materiałów, które z czasem ulegają kompresji. Ze względu na węglan wapnia, wapień jest organiczną skałą osadową, a znaczna część wapnia w wapieniu pochodzi z pozostałości starożytnego życia morskiego, takiego jak koral. Wapień często zawiera również krzemionkę ze szkieletowych pozostałości gąbek i okrzemek.
Wrażliwość wapienia na erozję oznacza, że podziemne pokłady wapienia łatwo znikają wraz z obecnością wód podziemnych, tworząc tunele i jaskinie. Regiony z dużą ilością wapienia często mają topografię krasową: szorstkie powierzchnie nad ziemią i systemy jaskiń pod ziemią. Erozja wapienia jest odpowiedzialna za powstawanie jednych z najbardziej spektakularnych systemów jaskiń i formacji jaskiniowych. W miarę, jak woda z wapienia spływa z sufitu w jaskiniach, za każdą kropelką pozostawia trochę wapnia, podczas gdy część kapie na podłogę wraz z wodą. Osady wapnia na sufitach jaskiniowych ostatecznie stają się stalaktytami, podczas gdy tworzenie się wapnia na podłodze w jaskiniach prowadzi do stalagmitów. Dwie struktury czasami łączą się, tworząc kolumnę. Jeśli wapień doświadcza znacznej presji, staje się metamorficznym kamieniem skalnym.
