Wiek neolitu, który miał miejsce między 9 000 r. i 3000 BC, opisuje okres ludzkiej historii, w którym wykorzystano kamienne narzędzia, pojawienie się oswojonych roślin i zwierząt oraz pojawienie się osiadłych wiosek. Rzemiosło, takie jak ceramika i tkactwo, pojawiło się także w epoce neolitu.
Era neolitu, która rozpoczęła się wraz z nadejściem rolnictwa i zakończyła się, gdy narzędzia metalowe stały się powszechne, wyróżnia się udomowieniem roślin i zwierząt, które oddzieliły go od wcześniejszych epok paleolitu i mezolitu, które charakteryzowały się łowcą-zbieraczem kultury.
Niektóre osady neolityczne obejmują Mehrgarh, datowane na około 7000 pne. i Lahuradewa w dolinie Indusu w dzisiejszych Indiach, datowana na około 6200 p.c.
Wiele osiedli neolitycznych charakteryzowało się uprawą zbóż, takich jak pszenica, jęczmień i proso, natomiast w południowo-wschodniej Azji pojawiły się wyraźne kultury neolityczne z uprawą ryżu.
Wiele kultur neolitycznych wykazuje dowody na hodowlę zwierząt, takich jak świnie, owce, bydło i kozy. Kultury neolityczne powstały również w dzisiejszym Meksyku i Ameryce Południowej, w oparciu o uprawę fasoli, kukurydzy i dyni, które później dały początek cywilizacji Inków i Azteków.
Chociaż nie ma pisemnych relacji z tego okresu, niektóre cechy z kultur neolitycznych, takie jak kurhany, sugerują prymitywny system religijny i wiarę w życie pozagrobowe.
