Niektóre fakty dotyczące Plantacji Plymouth obejmują fakt, że została ona założona w 1620 roku przez brytyjskich osadników. Settler przybył do Nowego Świata na Mayflower, ale połowa nowo przybyłych zmarła podczas pierwszej zimy. Kolonia Plymouth przetrwała mniej niż 70 lat z powodu niewystarczających zasobów i napiętych stosunków z tubylcami.
Około 100 mężczyzn i kobiet opuściło Anglię we wrześniu 1620 roku w celu ustanowienia osady w Nowym Świecie. Mayflower przybył na wybrzeże Ameryki Północnej w grudniu tego samego roku. Wielu osadników, znanych jako Pielgrzymi, było członkami Angielskiego Kościoła Separatystów, frakcji chrześcijan buntujących się przeciwko Kościołowi Anglii.
Podczas gdy męscy osadnicy budowali kolonię, dzieci i chorzy pozostali na pokładzie Mayflower. Pielgrzymi byli nieco zdezorganizowani i nieprzygotowani na ciężką zimę Nowej Anglii. Z pierwotnych 102 pasażerów, 57 przeżyło zagraniczną podróż. Pozostali koloniści zostali zabici przez szkorbut lub złe warunki życia na pokładzie statku.
W marcu 1621 roku pielgrzymi nawiązali kontakt z Indianami Wampanoag. Tubylcy sprzymierzyli się z osadnikami, tworząc porozumienie o wzajemnej obronie. Niecałe dziesięć lat później relacje między osadnikami europejskimi a rdzennymi Amerykanami pogorszyły się z powodu ingerencji osadników. Korona brytyjska nie zapewniła odpowiedniego wsparcia Plantacji Plymouth jako niezależnego podmiotu, aw 1691 r. Została wchłonięta przez Kolonię Massachusetts.
