Trzęsienia ziemi wytwarzają dwa rodzaje potencjalnie niszczycielskich fal, które przemieszczają się przez ziemię od punktu uskoku: pierwotne lub fal ciśnienia i wtórne lub fale poprzeczne. Fale podstawowe, zwane również falami P, wywierać siłę kompresji i podróżować przez skały przy prędkościach przekraczających 225 mph. Fale wtórne, nazywane również falami S, wywierają siłę ścinającą i przemieszczają się tylko o połowę szybciej niż fale P, ale są w stanie spowodować znacznie większe obrażenia, gdy dotrą do powierzchni.
Gdy wtórne fale sejsmiczne docierają do powierzchni, mogą mieć różne charakterystyki i będą poruszać podłożem w kierunku prostopadłym do ich kierunku. Nazwany po A.E.H. Miłość, brytyjski matematyk, który po raz pierwszy je opisał, Fale Miłości są falami S, które powodują poziome ścinanie, co powoduje, że ziemia porusza się z boku na bok. Fale Rayleigha, nazwane tak na cześć Johna Williama Strutta, Lorda Rayleigha, który pierwszy je przepowiedział, poruszają się po ziemi w sposób fal oceanu. Są to fale S, które powodują, że ziemia przewraca się i spada, gdy dotrą do powierzchni.
Trzęsienie ziemi występujące pod dnem morskim może spowodować potencjalnie destrukcyjną falę oceaniczną zwaną tsunami. Przesunięcie dna oceanu powoduje przemieszczenie wody i transfer energii, który może wytworzyć potencjalnie silną i wysoce destrukcyjną falę przypływu, gdy osiągnie linię brzegową. Gdy tsunami zbliża się do płytszych głębin w pobliżu lądu, siła pozioma jest przenoszona w górę i może spowodować, że fala osiągnie wysokość 100 stóp lub więcej.
